Mensen die lijden aan het persistent sexual arousal syndrome (PSAS) ervaren voortdurend genitale opwinding. De aandoening is nog niet zo lang bekend - sinds 2001. Een Nederlandse benaming is er niet; letterlijk vertaald betekent het "syndroom van voortdurende seksuele opwinding".
In de internationale wetenschappelijke literatuur worden tegenwoordig de termen persistent genital arousal disorder (PGAD) en restless genital syndrome (ReGS) gebruikt, om te benadrukken dat de genitale opwinding geen seksuele grondslag heeft.
Lijders aan dit syndroom ervaren een voortdurende genitale opwinding, die helemaal niets met gevoelens van liefde of lust te maken heeft. Ook staat de opwinding los van genitale stimulering. De seksuele opwinding is soms voortdurend aanwezig of komt spontaan meerdere keren per dag op. PSAS komt alleen bij vrouwen voor, hoewel sommigen het alleen bij mannen voorkomende syndroom priapisme onder dezelfde aandoening scharen. Verreweg de meeste patiënten zijn tussen de 40 en 65 jaar oud, Maar ook jonger of veel ouder komt voor. Met hyperseksualiteit (nymfomanie en satyriasis) heeft PSAS niets te maken. PSAS is vrij zeldzaam, vermoed wordt echter dat veel lijders zich niet bij een dokter melden omdat ze zich schamen. Er is dus mogelijk sprake van onderrapportage.
De opwinding die mensen ervaren kan zeer intens zijn en lang duren - soms wel een week lang. Een orgasme kan de spanning even verlichten maar al snel is het gevoel van opwinding weer terug. In een later stadium kan men geen orgasme meer bereiken en houdt de seksuele spanning voortdurend aan. Patiënten lijden onder de schaamte die de aandoening met zich meebrengt, maar niet alleen dat, ook hun hele leven wordt overhoop gehaald.[2] Werken is vaak onmogelijk, concentratie is moeilijk, gewoon winkelen of autorijden is bijna niet meer mogelijk.
Waar PSAS door veroorzaakt wordt, is niet duidelijk. Soms ontstaat PSAS door bijwerking van medicijnen, in zo'n geval is de oplossing simpel: stoppen met de medicijnen. Maar veel vaker is het niet zo eenvoudig. In een aantal gevallen is een afwijking aan de aderen en/of zenuwen in de onderbuik de oorzaak. Er wordt dan voortdurend te veel bloed naar de genitaliën gepompt. Ook een ontsteking of afwijking aan de zenuwbanen in de onderbuik kan PSAS veroorzaken. In zulke gevallen helpt een operatie. Meestal is de oorzaak echter niet duidelijk en dat maakt behandeling moeilijk. De symptomen kunnen wel wat verlicht worden door antidepressiva, bepaalde hormonenremmers of verdovende crèmes.
In de Verenigde Staten is de aandoening sinds 2001 bekend. In Nederland werd onderzoek gedaan door neuropsychiater Prof. dr. Marcel Waldinger (1955-2019), verbonden aan het Leyenburg Ziekenhuis in Den Haag. Hoewel nog niet helemaal duidelijk is of de oorzaak psychisch of lichamelijk is, wijzen steeds meer onderzoeken in lichamelijke richting: zenuwen, bloedvaten en hormonen.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Persistent_sexual_arousal_syndrome
Voor de meeste moeders is het ophalen van hun kind van school of een bezoekje aan de speelplaats gewoon onderdeel van hun dagelijkse routine. Maar voor Cara Anaya is schoolgaan een nachtmerrie, omdat ze lijdt aan een zeldzame aandoening waardoor ze tot wel ZES UUR per dag seksueel opgewonden raakt. De 30-jarige lijdt aan een aanhoudende genitale opwindingsstoornis (PDS) en kan op een slechte dag meer dan 180 orgasmes in slechts twee uur hebben. Cara, moeder van één kind, kreeg drie jaar geleden de diagnose van deze ongeneeslijke aandoening en heeft spontane orgasmes in de supermarkt, tijdens het schoolgaan en zelfs op het schoolplein. Cara, die in Arizona, VS, woont met haar man Tony Carlisi (34) en haar jonge zoon Merrick (10), zegt dat artsen haar niet kunnen helpen en dat het haar leven verwoest.
Mensen die lijden aan het persistent sexual arousal syndrome (PSAS) ervaren voortdurend genitale opwinding. De aandoening is nog niet zo lang bekend - sinds 2001. Een Nederlandse benaming is er niet; letterlijk vertaald betekent het "syndroom van voortdurende seksuele opwinding".
